بخش ۷

امام و پیشوا در خنده افتاد

دو لعلش در سخن تابنده افتاد

که مقصود تو با انجاح ماضی است

ولیعهد ازمحمدشاه راضی است

نگوید با پدر جز راست هرگز

نه منصب، نه حکومت، خواست هرگز

ولیعهد اربه او ملکی سپارد

طمع در ملک همسایه ندارد

نشوراند به حاکم‌ها رعیت

نخواهد بر مسلمانان اذیت

نه مفسد را دهد پول زیادی

که خیزد قتل و آشوب و فسادی

ندارد پول اگر دارد همین است

که در راه کرور هشتمین است

از این رو کار او خوب است دایم

قرین با هر چه مرغوب است دایم

چه گل‌ها کز مراد خود بچیند

به دنیا و به عقبی بد نبیند