رباعی شمارهٔ ۳۶۰

گفتی چه شود کار فراقت یک‌سو

چون اشک چو شمع گرم باشم بی‌تو

آن روز ز روبهای اشکت به کجا

وان گرم سریهای چو اشکت پس کو