رباعی شمارهٔ ۲۶۳

از خاک درت ساخته‌ام مفرش خویش

بر خیره به باد داده عیش خوش خویش

بنمای به من تو آن رخ مهوش خویش

هان تا نبرم آب تو از آتش خویش