شمارهٔ ۳۶۰ - در عذر

ای همه سیرت تو هنگ و ثبات

چه کنم بی‌ثبات و بی‌هنگم

گر خطایی برفت بر قلمم

هست از آن شرم چون قلم رنگم

تا نگویی که شعر نیرنگیست

حاش لله نه مرد نیرنگم

از جهانی به تست فخرم و بس

گرچه هست از جهانیان ننگم

الحق الحق بدانچه کردستم

در خور هر عتاب و هر جنگم

چه شود از من این گران مشمر

هم تو دانی که بس سبک سنگم

بد مشو با من و مکن دل تنگ

که ز بد کرده نیک دلتنگم