انوری ابیوردی
از مجموعه: غزلیات
درد دل هر زمان فزون دارم
چه کنم بیوفاست دلدارم
همه با من جفا کند لیکن
به جفا هیچ ازو نیآزارم
بار اندوه و رنج محنت او
بکشم زآن که دوستش دارم
یاد وصلش کنم معاذالله
کی بود این محل و مقدارم؟
تا توانم حدیث هجرش کرد
میرود صد هزار بیکارم
گفته بودم کزو کنم درخواست
تا نماید ز دور دیدارم
این قدر التماس خود چه بود؟
سالها شد که تا در آن کارم
باورم میکنی به نعمت شاه
کین قدر نیز هم نمییارم