رباعی شمارهٔ ۷۸

رخسار تو را که ماه و گل بندهٔ اوست

لشکرگه آن زلف سر افکندهٔ اوست

زلفت به شکار دل پراکندهٔ اوست

لشکر به شکارگه پراکندهٔ اوست