شمارهٔ ۴۵

گل آمیزش منعم مدان جز داغ محرومی

نسازد آب دریا سبز هرگز خار ماهی را

هوا از گفتگوی سرد ناصح چون خنک گردد

توان از آتش می سوختن این رنگ کاهی را

غنی از دولت دنیا نگردد عیب کس زایل

که زر نتواند از روی محک بردن سیاهی را