شمارهٔ ۳۴۴

آیینه از رخ تو گل تازه می کشد

صد آب و رنگ را به یک اندازه می کشد

می را زموج نیست کشاکش، که روز و شب

در آرزوی لعل تو خمیازه می کشد

ای غنچه بر طراوت رخسار دل مبند

دوران گلاب را زگل تازه می کشد