شمارهٔ ۳۰۵

شب و روز از غمت در باغ و زندان

در افغانم در افغانم در افغان

کجا بی باغ رویت دل گشاید

ز بستانم ز بستانم ز بستان

بیا و ز دیده بنگر سیل خونین

به دامانم به دامانم به دامان

برون شد نعمت قرب تو از دست

به کفرانم به کفرانم به کفران

چه دولت ها کم از کف زایل آمد

به طغیانم به طغیانم به طغیان

گدازد این سفر هم جان و هم جسم

به هجرانم به هجرانم به هجران

اگر کردی خبر دل خواهدت سوخت

به حرمانم به حرمانم به حرمان

چسان دل آب ناید ز آتش هجر

نه سندانم نه سندانم نه سندان

دریغا کز نظر خوارم فکندند

عزیزانم عزیزانم عزیزان

پریشان نامه ام برخوان صفایی

به جانانم به جانانم به جانان