شمارهٔ ۲۲۸

ز صد ملک جم این جام خوشتر

صبوحی بی گزاف از شام خوشتر

اگر عمرم رود درگردش جام

بسی از گردش ایام خوشتر

بپیماییم مستان را بطی چند

که الاکرام بالاتمام خوشتر

اگر مهر تو کفر آمد در اسلام

مرا این کفر از آن اسلام خوشتر

خود از رسوایی عشقم چه پروا

چنین ننگی ز چندین نام خوشتر

برو واعظ که دشنام از اعادی

مرا زین وعظ بی هنگام خوشتر

فتوحی نز حرم نز دیر دیدیم

به کیش ما صمد ز اصنام خوشتر

خرامیدن خوش از شمشاد قدان

وی زان سرو سیم اندام خوشتر

به زلفت قید خالم نیست یک موی

از آن صد دانه این یک دام خوشتر

صفایی منشأ شادی چو غم هاست

بگو ناکامیم از کام خوشتر