شمارهٔ ۵۵۴

جهان به طره عنبرفشان بیارایی

به عقد سلسله صد دودمان بیارایی

به رخ ولایت خاورستان کنی تسخیر

به خال کشور هندوستان بیارایی

همه مسیح دمان گوش بر کلام تواند

که نظم و نثر به حسن بیان بیارایی

هزار جان زلیخا دود به استقبال

به حسن یوسفی ار کاروان بیارایی

به زیب صدرنشینان خلل نخواهد کرد

به نقش جبهه ام ار آستان بیارایی

چو نوگل توام اردیبهشت عمر شکفت

که مهرگان چمنم از خزان بیارایی

هوای جان نکند بلبلی که مست شود

اگر به شاخ گلش آشیان بیارایی

مرا دلیست سیه پوش در مصیبت عمر

کنون تو ناز و ستم را دکان بیارایی

چو ماهی از عطشم کشته ای چه سود دهد؟

به لعل و گوهرم ار استخوان بیارایی

به مرگ هم نرود خار خار غم ز دلم

مزارم ار به گل و ارغوان بیارایی

سخن رسید «نظیری » به آسمان وقتست

که گوش حلقه کروبیان بیارایی