نظیری نیشابوری
از مجموعه: غزلیات
فصلی چنین گذشت و سحابی ندید کس
بر کشتِ تشنهای نم آبی ندید کس
باران گریهای نفشاند ابر دیدهای
برق میی و رعد ربابی ندید کس
چندان که وحش و طیر فکندیم در کمند
صیدی کز آن کنیم کبابی ندید کس
روی زمین کم آبتر از روی مفلس است
جز چشم تر، پر آب حبابی ندید کس
آب رخی کز اختر برگشته مانده بود
رفت آن چنان که موج سرابی ندید کس
آفت چنان رسید که آهی نزد دلی
غفلت چنان گرفت که خوابی ندید کس
بس عاقلانه فرق به زانو فروختیم
فالی به قرعهای و کتابی ندید کس
اَحرار را به قدر هنر زخم میزنند
چون تیر چرخ راست حسابی ندید کس
گویا به جیب خویش «نظیری » تو عاشقی
دست تو را به طرف نقابی ندید کس