شمارهٔ ۱۰۱

آرامش جان من آرام روان من

روشن بتو چشم من شادان بتو جان من

بالات چو تیر من مژگان چو سنان من

گیسو چو کمند من ابرو چو کمان من

بیهوده چرا داری ای سرو روان من

نومید چرا داری از وصل روان من

از بس که همی جویی از هجر زیان من

ریش است نهان من زار است عیان من

دانیم بهر حالی ای جان جهان من

من راز نهان تو تو راز نهان من

هستم ز دل آن تو هستی ز دل آن من

بل نیست زبان تو شیرین چو زبان من