شمارهٔ ۴۶ - و له ایضا

وجود خاکی من گرچه می دهی بر باد

هزار جان عزیزم فدای جان تو باد

هوای آتش و آب رخت نگویم ترک

گرم چو خاک دهی عمر نازنین بر باد

اگر چه ترک تو تیغ جفا کشیده بود

ببوسمت لب شیرین و هر چه باداباد!‏

خوشا نگار گل اندام و باغ نوروزی

خوشا هوای مصلا و آب رکناباد

خرابه ی دل حیدر که خانه ی غم تست

ز گنج وصل تو خوش باشد ار شود آباد